pekińczyk

Pies pekińczyk: jak wygląda, cena, ile żyje, charakter, opinie

Pekińczyk to jedna z najstarszych ras psów na świecie, wywodząca się z Chin, gdzie była symbolem cesarskiej władzy i prestiżu. Jej cechy charakterystyczne to krótke pyszczek, długie, opadające uszy oraz obfita, jedwabista sierść. Pomimo niewielkich rozmiarów, pekińczyki są psami o dużym sercu, lojalnymi i pełnymi oddania swoim właścicielom. Sprawdź, co jeszcze warto o nich wiedzieć.

Z tego artykułu dowiesz się:

  • Jaki charakter i usposobienie ma pekińczyk.
  • Ile kosztuje pekińczyk z dobrej hodowli.
  • Jaką długość życia osiąga pekińczyk.
  • Jak szkolić pekińczyka.
  • Co powinien jeść pekińczyk.

Zobacz też:

Pies pekińczyk – opis rasy

Pies pekińczyk to niewielka rasa pochodząca z Chin, gdzie przez wieki była hodowana w cesarskim pałacu. Te małe, okazałe psy znane są z charakterystycznego „lwiego” wyglądu, obejmującego długą, bujną sierść, która może przyjmować różne kolory, w tym złoty, czerń lub biały. Pekińczyki mają krótką, płaską twarz, duże ciemne oczy i małe, zwisające uszy, co nadaje im wyjątkowego uroku. 

Mimo swojego arystokratycznego pochodzenia, pekińczyki są niezwykle towarzyskie i pełne energii. Znane z lojalności wobec właścicieli, są idealnymi kompanami dla osób w każdym wieku. Z natury to bardzo odważne i niezależne zwierzaki, ale mogą być też nieco uparte, co czasem stanowi wyzwanie w procesie szkolenia. 

Pekińczyk – pochodzenie i historia

Pekińczyk jest jedną z najstarszych ras psów – jego korzenie sięgają starożytnych Chin, gdzie był traktowany jak święte zwierzę, zarezerwowane dla rodziny cesarskiej. Psy te żyły w luksusach Zakazanego Miasta i były strzeżone przez surowe przepisy – kradzież pekińczyka była karana śmiercią. 

Rasa została sprowadzona do Europy w połowie XIX wieku po tym, jak Brytyjczycy zajęli Pałac Letni podczas wojen opiumowych. Psy te szybko zdobyły popularność wśród europejskiej szlachty i arystokracji, a w 1893 roku pekińczyk został oficjalnie uznany przez American Kennel Club.

Historia pekińczyka jest ściśle związana z jego wyjątkowym wyglądem i osobowością. Psy te były cenione za swoją lojalność i odwagę, a także za charakterystyczną sierść przypominającą lwią grzywę, co wpływało na ich „cesarski” wizerunek. 

W Chinach uważano, że pekińczyki są w stanie odpędzać złe duchy i przynoszą szczęście, co tylko podnosiło ich status. Z biegiem lat rasa ta stała się popularna na całym świecie, zachowując swój niezależny charakter, ale jednocześnie będąc niezwykle oddanym i kochającym towarzyszem swoich ludzkich opiekunów.

Jak wygląda pekińczyk?

Pekińczyk to niewielki pies o charakterystycznym, „lwim” wyglądzie, który podkreśla jego arystokratyczne pochodzenie. Ma krótką, płaską twarz z wyraźnie zaznaczoną, czarną maską oraz duże, okrągłe oczy, które nadają mu wyrazisty i często uroczy wygląd. Jego sylwetka jest nisko osadzona i nieco przysadzista, z krótkimi, ale mocnymi łapami. 

Głowa pekińczyka jest duża w stosunku do reszty ciała, z małymi, zwisającymi uszami, które są gęsto pokryte długimi włosami, tworzącymi rodzaj „firanki”. Kluczowym elementem wyglądu pekińczyka jest jego obfita, długa sierść, która tworzy efektowną grzywę wokół szyi, przypominającą lwią grzywę. Sierść ta jest jedwabista i może być stosunkowo prosta lub lekko falowana. 

Dodatkowo, pekińczyki mają charakterystyczny kształt ciała z wyraźnie zaznaczoną linią grzbietu opadającą ku zadom, co dodaje im nieco komicznego, ale zarazem dostojnego wyglądu. Pomimo swojego niewielkiego wzrostu, pekińczyki są psami solidnie zbudowanymi i sprawiają wrażenie silniejszych, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.

Pekińczyk – rodzaje

Pekińczyk jest rasą, która kojarzy się głównie z długą, bujną sierścią, ale istnieją różne odmiany tej rasy, w tym pekińczyk krótkowłosy, długowłosy oraz pekińczyk królewski. Każda z tych odmian różni się nieco wyglądem i potrzebami pielęgnacyjnymi. Co warto wiedzieć na ten temat?

Pekińczyk krótkowłosy

Pekińczyk krótkowłosy, znany również jako Sleeve Pekingese, to odmiana, która ma krótszą i mniej obfitą sierść niż standardowy pekińczyk. W efekcie jest mniej wymagająca pod względem pielęgnacji, ponieważ nie potrzebuje tak częstego szczotkowania, jak jej długowłosy odpowiednik. 

Krótkowłosy pekińczyk zachowuje większość cech osobowości i wyglądu typowego dla rasy, w tym charakterystyczną płaską twarz i duże, wyraziste oczy.

Pekińczyk długowłosy

Pekińczyk długowłosy to najbardziej znana i rozpoznawalna forma pekińczyka, która cechuje się długą, obfitą sierścią, szczególnie wokół szyi, ramion i uszu. Wymaga ona regularnej i starannej pielęgnacji, aby zapobiegać kołtunieniu się i utrzymać sierść w dobrym stanie. Długowłosy pekińczyk jest często bardziej pożądany na wystawach psów ze względu na swoją imponującą prezentację.

Pekińczyk królewski

Pekińczyk królewski, znany również jako „Imperial Pekingese”, nie jest odrębną odmianą, lecz określeniem używanym do opisu psów, które są mniejsze niż standardowy pekińczyk i często mają bardziej wyrafinowane cechy. 

Termin „królewski” lub „imperialny” odnosi się do historycznych związków rasy z chińską rodziną cesarską i jest używany w celach marketingowych, aby podkreślić wyjątkowy status tych małych psów. Niektórzy hodowcy mogą też używać tego terminu, aby opisać pekińczyki o szczególnie małych rozmiarach lub wyjątkowo finezyjnym wyglądzie.

Jakie kolory może mieć pekińczyk – umaszczenie

Umaszczenie pekińczyka to różnorodna paleta barw, odzwierciedlająca bogatą historię i prestiż tej rasy. Pekińczyki mogą mieć jednolite kolory lub być wielobarwne, co czyni każdego psa wyjątkowym. Jakie są najpopularniejsze barwy?

  • Czarny pekińczyk. Pekińczyki o czarnym umaszczeniu mają jednolitą, głęboką barwę, która obejmuje całe ciało, w tym sierść, skórę, nos i pazury. Czarna sierść może mieć metaliczny połysk i jest szczególnie imponująca w połączeniu z bujną, lwią grzywą.
  • Biały pekińczyk. Białe pekińczyki prezentują się niezwykle elegancko. Ich śnieżnobiała sierść może jednak wymagać więcej pielęgnacji, aby utrzymać ją w czystości i dobrym stanie. Białe umaszczenie dodatkowo podkreśla charakterystyczne cechy rasy, takie jak wyraziste oczy i płaska twarz.
  • Złoty pekińczyk. Złote pekińczyki mają ciepłe, bogate odcienie złota, które mogą wahać się od jasnych beżów po intensywne, prawie miedziane tony. Złote umaszczenie jest bardzo popularne i często pożądane na wystawach psów.
  • Brązowy pekińczyk. Brązowe pekińczyki występują w szerokiej gamie odcieni, od jasnego brązu przypominającego kawę z mlekiem po ciemny, prawie czekoladowy kolor. Barwa ta jest atrakcyjna i stosunkowo łatwa do utrzymania.
  • Czarno-biały pekińczyk. Pekińczyki czarno-białe mają umaszczenie, które może być albo regularnie rozłożone w plamy, albo zdominowane przez jeden kolor z akcentami drugiego. Ten kontrastowy wygląd jest szczególnie uderzający i zapewnia psom wyjątkowy wygląd.

Ile waży pekińczyk – waga i wielkość

Pekińczyk to niewielka rasa psów, która zazwyczaj waży między 3,2 a 6,4 kilogramów. Z kolei jej wzrost w kłębie waha się od 15 do 23 centymetrów. Mimo swoich kompaktowych rozmiarów, pekińczyki są dobrze zbudowane i mogą wydawać się cięższe, niż faktycznie są, ze względu na gęstą, obfitą sierść, która dodatkowo powiększa ich sylwetkę. 

W efekcie pekińczyki są idealnymi psami do życia w mieszkaniu, choć ich rozmiar nie powinien być mylony z brakiem potrzeby regularnej aktywności fizycznej.

Czy jest pekińczyk miniaturka?

Nie istnieje oficjalna odmiana pekińczyka znana jako „miniaturka” w standardach większości głównych organizacji kynologicznych, takich jak American Kennel Club (AKC) czy United Kennel Club (UKC). Terminy takie jak „miniaturka”, „teacup” czy „pocket” są często używane przez niektórych hodowców do opisywania wyjątkowo małych pekińczyków, ale nie są to uznane kategorie rasy. 

Te bardzo małe psy mogą być wynikiem selektywnej hodowli w celu uzyskania mniejszych rozmiarów, co niestety prowadzi do dodatkowych problemów zdrowotnych. Potencjalni właściciele powinni podchodzić z ostrożnością do zakupu psów reklamowanych jako „miniaturki”, koncentrując się na zdrowiu i dobrostanie zwierzęcia.

Rasa pekińczyk – charakter i usposobienie

Pekińczyk to rasa o bogatej historii i wyjątkowym charakterze, który równie często potrafi być niezależny, jak i głęboko oddany swoim właścicielom. Psy te charakteryzują się silnym przywiązaniem do swojej rodziny, ale mogą być też nieco rezerwowani wobec obcych.

Jakie cechy charakteru ma pekińczyk?

Lojalność

Pekińczyki są wyjątkowo lojalne wobec swoich właścicieli, co czyni je doskonałymi towarzyszami. Są znane z tego, że bardzo mocno przywiązują się do jednej osoby w domu, choć mogą być także kochające wobec wszystkich członków rodziny. Ich głębokie przywiązanie sprawia, że są nieco opiekuńcze i czasem zazdrosne o uwagę swojego właściciela.

Niezależność

Mimo swej małej wielkości, pekińczyki są zaskakująco niezależne. Rasa ta często podejmuje własne decyzje i nie zawsze od razu reaguje na polecenia, co może stanowić wyzwanie w szkoleniu. Ich niezależny charakter wymaga konsekwentnego, ale delikatnego podejścia w procesie nauki.

Rezerwa wobec obcych

Pekińczyki mogą być nieco nieufne wobec nieznajomych, co jest dziedzictwem ich historii jako psów stróżujących w chińskich pałacach. Cecha ta sprawia, że są to doskonałe psy alarmowe, które szybko sygnalizują obecność intruza. Ich początkowa nieufność wobec obcych wymaga cierpliwości i odpowiedniego socjalizowania od młodego wieku.

Odwaga

Pekińczyki są znane ze swojej niezachwianej odwagi, co jest nieco zaskakujące biorąc pod uwagę ich mały rozmiar. To psy, które nie wahają się stanąć w obronie swoich właścicieli, jeśli poczują zagrożenie. Dzielność ta czyni z pekińczyka odważnego małego strażnika, który zawsze będzie bronił swojego terytorium.

Pekińczyk – dla kogo będzie dobrym wyborem?

Pekińczyk, dzięki swojemu charakterystycznemu usposobieniu i małym rozmiarom, jest doskonałym wyborem dla różnych osób i sytuacji życiowych. Rasa ta jest znakomita dla osób szukających niewielkiego, ale oddanego towarzysza. Dla kogo sprawdzi się szczególnie dobrze?

  • Osoby starsze. Pekińczyk, ze swoim niewielkim rozmiarem i umiarkowanymi potrzebami energetycznymi, jest idealnym towarzyszem dla osób starszych. Pies ten świetnie dostosowuje się do spokojniejszego trybu życia, ceniąc sobie przede wszystkim bliskość swojego właściciela.
  • Mieszkańcy miast. Z uwagi na niewielki rozmiar, pekińczyki doskonale sprawdzają się jako psy mieszkaniowe. Są idealne dla osób żyjących w apartamentach lub domach bez dużego ogrodu, ponieważ nie potrzebują dużo miejsca ani intensywnej aktywności fizycznej.
  • Rodziny. Choć pekińczyki mogą być nieco opiekuńcze i zazdrosne, dobrze odnajdują się w rodzinach, gdzie mogą liczyć na dużo uwagi i miłości. Są szczególnie odpowiednie dla rodzin ze starszymi dziećmi, które potrafią odpowiednio obchodzić się z małymi psami.
  • Osoby pracujące z domu. Dla kogoś, kto spędza dużo czasu w domu, pekińczyk będzie wspaniałym kompanem. Jego obecność może być kojąca i relaksująca, co sprawia, że są świetnymi towarzyszami dla osób pracujących zdalnie lub spędzających w domu dużo czasu.
  • Właściciele poszukujący psa o niskiej aktywności. Pekińczyki nie wymagają dużo ćwiczeń fizycznych, co czyni je idealnymi dla osób, które preferują mniej aktywny tryb życia. Codzienne krótkie spacery i zabawa w domu w zupełności wystarczają, aby utrzymać ich w dobrej kondycji.

Jak szkolić pekińczyka – hodowla

Szkolenie pekińczyka może być wyzwaniem ze względu na jego niezależny charakter, ale z odpowiednim podejściem, można skutecznie rozwijać umiejętności i zachowania tego zwierzak. Kluczem do sukcesu jest konsekwencja, cierpliwość oraz zrozumienie unikalnych cech temperamentu tej rasy. Na co zwrócić uwagę?

Metoda

Opis

Pozytywne wzmacnianie

Pekińczyki najlepiej reagują na pozytywne wzmacnianie, takie jak nagrody (przysmaki, pochwały, zabawki). Podejście to wzmacnia dobre zachowanie poprzez nagradzanie, zamiast karania za błędy. Jest to szczególnie ważne u tej rasy, która może stać się wycofana lub zniechęcona przez negatywne metody.

Socjalizacja

Wczesna socjalizacja jest ważna, aby zapobiec naturalnej nieufności pekińczyków wobec obcych i nowych sytuacji. Zabieranie psa w różnorodne miejsca, umożliwianie spotkań z ludźmi i innymi zwierzętami pomaga rozwijać jego umiejętności społeczne i zwiększa jego ogólne poczucie bezpieczeństwa.

Trening konsekwencji

Pekińczyki mogą być uparte, dlatego ważne jest, aby być konsekwentnym w szkoleniu. Oznacza to stosowanie stałych komend, nagród i reakcji na określone zachowania. Stałe przypominanie zasad i regularne powtarzanie poleceń pomagają utrwalić naukę.

Cierpliwość i spójność

Szkolenie pekińczyka wymaga dużo cierpliwości, szczególnie w kwestii nauki czystości czy oswajania z samotnością. Nie należy spodziewać się szybkich wyników; zamiast tego warto skupić się na stopniowym postępie. Spójność w treningu, regularne godziny posiłków, spacerów i zabaw pomagają psu zrozumieć rutynę i przewidywać, co będzie dalej, co jest szczególnie ważne dla tej rasy.

Jak dbać o pekińczyka?

Rasa pekińczyk, chociaż niezwykle urocza i towarzyska, ma specyficzne potrzeby, które właściciele powinni znać i respektować. Na co zwrócić uwagę?

  • Pielęgnacja sierści. Pekińczyk ma obfitą, długą sierść, która wymaga regularnego szczotkowania, najlepiej kilka razy w tygodniu, aby uniknąć kołtunów i utrzymać ją w dobrym stanie. Systematyczne kąpiele, co kilka tygodni, także są zalecane, jednak ważne jest, aby używać szamponów przeznaczonych dla psów z delikatną skórą.
  • Kontrola zdrowia. Ze względu na swoją specyficzną budowę, pekińczyki są narażone na problemy z oddychaniem oraz kwestie związane z oczami i skórą. Regularne wizyty u weterynarza są potrzebne, aby monitorować stan zdrowia zwierzaka i szybko reagować na ewentualne problemy.
  • Dieta i żywienie. Pekińczyk powinien być karmiony wysokiej jakości karmą, dostosowaną do jego wielkości, wieku i poziomu aktywności. Rasa ta może być skłonna do tycia, dlatego kluczowe jest monitorowanie diety i zapewnienie odpowiedniej ilości ćwiczeń.
  • Ćwiczenia fizyczne. Chociaż pekińczyki nie wymagają dużo aktywności fizycznej, regularne, krótkie spacery są zalecane, aby utrzymać ich w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. Unikanie nadmiernego wysiłku, szczególnie w gorące dni, jest ważne ze względu na ich trudności z oddychaniem.
  • Socjalizacja i trening. Pekińczyki mogą być nieco oporne na szkolenie, ale regularna socjalizacja i konsekwentne, pozytywne metody treningowe mogą pomóc w kształtowaniu ich zachowania. Socjalizacja pomaga także w zapobieganiu nadmiernej nieufności do obcych, co jest typowe dla tej rasy.

Ile powinien jeść pekińczyk?

Ilość jedzenia dla pekińczyka powinna być dostosowana do jego wieku, wagi i poziomu aktywności. Zazwyczaj dorosły pekińczyk potrzebuje około 1/2 do 1 szklanki suchej karmy dziennie, podzielonej na dwa posiłki, aby zapobiegać problemom z żołądkiem i utrzymać stabilny poziom cukru we krwi. 

Ważne jest, aby podawać psu karmę wysokiej jakości, dostosowaną do potrzeb małych ras, która zapewni mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Zawsze warto też monitorować wagę i dostosowywać ilość jedzenia, aby unikać nadwagi, co jest szczególnie ważne w tej rasie ze względu na jej skłonność do tycia.

Ile żyje pekińczyk – długość życia

Pekińczyk jest rasą, która generalnie cieszy się długim okresem życia, zwłaszcza przy odpowiedniej opiece. Średnia długość życia pekińczyka wynosi od 12 do 15 lat, choć niektóre psy mogą żyć nawet dłużej, przekraczając 15 lat. 

Długowieczność pekińczyków zależy jednak od wielu czynników, w tym genetyki, jakości opieki, diety oraz ogólnego stanu zdrowia. Regularne wizyty u weterynarza, odpowiednia dieta, umiarkowane ćwiczenia oraz troska o zdrowie psychiczne i emocjonalne psa mogą przyczynić się do zwiększenia jego długości życia.

Pekińczyki – typowe choroby

Pekińczyki, jak wiele ras o charakterystycznej budowie, są podatne na różne problemy zdrowotne, które mogą wpływać na jakość ich życia. Specyficzna anatomia, zwłaszcza krótka pyszczka i duże oczy, predysponuje je do pewnych schorzeń. Na co są szczególnie narażone?

  • Problemy z oddychaniem. Pekińczyki należą do ras psów, które mają krótki pysk, co może prowadzić do trudności w oddychaniu czy chrapania. Regularne wizyty u weterynarza i unikanie nadmiernego wysiłku w ciepłe dni mogą pomóc w zarządzaniu tymi problemami.
  • Problemy z oczami. Duże, wyłupiaste oczy pekińczyków czynią je bardziej narażonymi na urazy, infekcje i choroby takie jak owrzodzenia rogówki czy suche oko. Ważna jest regularna kontrola stanu oczu przez właścicieli i stosowanie zalecanych przez weterynarza kropli lub maści ochronnych.
  • Kłopoty z kręgosłupem. Rasa ta jest również podatna na problemy z kręgosłupem, takie jak przepukliny dysków międzykręgowych. Należy unikać sytuacji, w których pies mógłby skakać z wysokich miejsc lub być nieostrożnie podnoszony, co może dodatkowo obciążać kręgosłup.
  • Problemy dermatologiczne. Pekińczyki często cierpią na różne problemy skórne, w tym alergie i infekcje grzybicze, co wynika z ich gęstej sierści i fałd skórnych. Regularna pielęgnacja, odpowiednia dieta i dbałość o czystość sierści są niezbędne do utrzymania zdrowej skóry.

Ile kosztuje pekińczyk – cena

Cena pekińczyka może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak pochodzenie psa, reputacja hodowcy, a także to czy pies posiada rodowód potwierdzający czystość rasy. Ogólnie, ceny za szczenięta pekińczyka z dobrych hodowli zaczynają się od około 2000 PLN i mogą sięgać nawet 12 000 PLN lub więcej za szczenięta o szczególnie pożądanych cechach, lub z wybitnych linii rodowodowych. 

Dodatkowo warto wziąć pod uwagę koszty początkowe związane z zakupem potrzebnych akcesoriów, wizyt u weterynarza, szczepień, sterylizacji lub kastracji oraz bieżące wydatki utrzymania, takie jak żywność, pielęgnacja i opieka zdrowotna.

Gdzie kupić szczeniaka pekińczyka?

Jeśli interesuje Cię zakup szczeniaka pekińczyka, najlepszym miejscem do rozpoczęcia poszukiwań będzie skontaktowanie się z renomowanymi hodowcami specjalizującymi się w tej rasie. Możesz szukać hodowców poprzez lokalne lub krajowe kluby rasowe, które zwykle mają listy zarekomendowanych hodowców lub mogą doradzić, gdzie szukać zdrowych, dobrze wychowanych szczeniąt. 

Istotne jest, aby wybrać hodowcę, który przestrzega etycznych praktyk hodowlanych, oferuje szczenięta z dokumentacją zdrowotną rodziców oraz zapewnia odpowiednie warunki socjalizacji szczeniąt. Alternatywnie, można również rozważyć adopcję ze schronisk, które czasami mają pekińczyki lub ich krzyżówki poszukujące nowych domów.

Rasa pekińczyk  – opinie właścicieli

Mój pekińczyk jest naprawdę wspaniałym towarzyszem, choć czasem potrafi być uparty. Ale jego lojalność i oddanie wynagradzają wszystko.

Anna, 34 lata

Pekińczyki to cudowne psy, ale trzeba pamiętać o ich problemach zdrowotnych. Mój ma kłopoty z oddychaniem, co czasami daje nam w kość.

Michał, 42 lata

Uwielbiam mojego pekińczyka za to, jak świetnie radzi sobie z dziećmi. Jest cierpliwy i nigdy nie pokazał agresji, co jest dla mnie najważniejsze.

Katarzyna, 29 lat

Sierść mojego pekińczyka wymaga dużo pracy, ale warto! Jest tak piękna, że na ulicy zawsze zbiera komplementy.

Bartek, 36 lat

Mimo swojego małego rozmiaru, mój pekińczyk ma super osobowość i nigdy nie boi się stanąć w obronie swojego terytorium.

Joanna, 45 lat

Zobacz też:

Podsumowanie

  • Pekińczyk to jedna z najstarszych ras psów, pochodząca z Chin, gdzie była symbolem cesarskiej władzy.
  • Charakteryzuje się krótkim pyszczkiem, długimi, opadającymi uszami oraz obfitą, jedwabistą sierścią.
  • Są to psy o dużym sercu, lojalne i pełne oddania swoim właścicielom.
  • Pekińczyk występuje w odmianach krótkowłosej i długowłosej, a także jako pekińczyk królewski, oznaczający psy mniejsze i bardziej wyrafinowane.
  • Umaszczenie pekińczyka jest różnorodne, z popularnymi barwami jak czarny, biały, złoty, brązowy i czarno-biały.
  • Waży od 3,2 do 6,4 kg, z wzrostem od 15 do 23 cm, i jest odpowiedni jako pies mieszkaniowy.
  • Pekińczyk jest idealny dla osób starszych, mieszkańców miast, rodzin oraz pracujących z domu.
  • Szkolenie pekińczyka wymaga konsekwencji, cierpliwości i pozytywnego wzmacniania, z kluczowym elementem socjalizacji.
  • Średnia długość życia pekińczyka wynosi od 12 do 15 lat.
  • Cena szczenięcia pekińczyka z dobrej hodowli zaczyna się od około 2000 PLN, osiągając nawet 12 000 PLN.

FAQ

Shih tzu a pekińczyk – czym się różnią?

Shih tzu i pekińczyk są rasami o podobnym azjatyckim pochodzeniu, ale różnią się kilkoma cechami. Shih tzu zazwyczaj mają dłuższą, bardziej płynną sierść i pysk, co sprawia, że mają mniej problemów zdrowotnych związanych z oddychaniem w porównaniu do pekińczyków. Pekińczyki z kolei mają bardziej płaską twarz oraz gęstą, podwójną sierść, która wymaga regularnego pielęgnacji, aby uniknąć kołtunów.

Pekińczyk – ma włosy czy sierść?

Pekińczyk ma sierść, a nie włosy. Składa się ona z gęstej, podwójnej warstwy, która obejmuje miękki, gęsty podszerstek oraz dłuższą, bardziej jedwabistą warstwę wierzchnią. Ta podwójna warstwa sierści pomaga im utrzymać ciepło w chłodniejsze dni, ale wymaga regularnej pielęgnacji, aby zapobiec kołtunieniu i utrzymaniu jej w dobrym stanie.

Ile powinien ważyć pekińczyk?

Idealna waga pekińczyka waha się zazwyczaj między 3,2 a 6,4 kilogramami. Prawidłowa waga może się jednak różnić w zależności od indywidualnych cech psa, takich jak wzrost, poziom aktywności i ogólny stan zdrowia.

Jak jest pekińczyk po angielsku?

Pekińczyk po angielsku to „Pekinges”. Nazwa ta pochodzi od miasta Pekin (Beijing), które jest stolicą Chin. Rasa ta była niegdyś hodowana przez chińską szlachtę, szczególnie w cesarskim pałacu, stąd jej angielska nazwa nawiązująca do chińskiej stolicy.

Jakie są najlepsze metody szkolenia dla pekińczyka?

Pekińczyki, choć inteligentne, mogą być uparte, co wymaga od właścicieli cierpliwości i konsekwencji w szkoleniu. Najlepsze rezultaty przynosi stosowanie metod opartych na pozytywnym wzmacnianiu, gdzie dobre zachowania są nagradzane przysmakami lub pochwałami. Ważne jest, aby trening był regularny i krótki, aby utrzymać uwagę psa, a także aby wprowadzać nowe komendy stopniowo.

Bibliografia

Carrington, S. D., Bedford, P. G., Guillon, J. P., & Woodward, E. G. (1989). Biomicroscopy of the tear film: The tear film of the pekingese dog. The Veterinary Record, 124(13), 323–328. https://doi.org/10.1136/vr.124.13.323

Choi, J., Keh, S., Kim, H., Kim, J., & Yoon, J. (2013). Radiographic liver size in Pekingese dogs versus other dog breeds. Veterinary Radiology & Ultrasound: The Official Journal of the American College of Veterinary Radiology and the International Veterinary Radiology Association, 54(2), 103–106. https://doi.org/10.1111/j.1740-8261.2012.01992.x

Sapierzyński, R. (2007). Peliosis hepatis-like lesion in a pekingese dog. A case report. Polish Journal of Veterinary Sciences, 10(1), 43–46.

Stazi, M., Silvestri, S., Mechelli, L., & Brachelente, C. (2022). A case of generalised cutaneous apocrine cystomatosis in a Pekingese dog. Veterinary Medicine and Science, 8(2), 450–453. https://doi.org/10.1002/vms3.711

Stockman, M. J. (1989). Pekingese breed standard. The Veterinary Record, 124(17), 471–472. https://doi.org/10.1136/vr.124.17.471

Wills, S. J., Arrese, M., Torrance, A., Lloyd, S., Pratschke, K., Whitbread, T., & Gould, S. (2008). Pneumonyssoides species infestation in two Pekingese dogs in the UK. The Journal of Small Animal Practice, 49(2), 107–109. https://doi.org/10.1111/j.1748-5827.2007.00500.x

Wu, C., Pang, W., Yang, J., Zhou, X., & Zhao, D. (2006). Amino acid sequence of the Pekingese dog prion protein gene. Xenotransplantation, 13(5), 471–474. https://doi.org/10.1111/j.1399-3089.2006.00325.x

Koszyk

Darmowa dostawa od 199 zł.

X